The gap year

Het is onmogelijk om alle ballen tegelijk in de lucht te houden en dat ondervond ik ook begin 2020. Deze blog sneuvelde dus en ging een jaar op pauze. Er was te veel gaande op en rond de boerderij. Maar nu zijn we terug! Met heel wat verhalen over het afgelopen jaar en over de avonturen die ons nog te wachten staan. Laten we er dus maar ineens invliegen.

Terugblik - deel 1

Wat. Een. Jaar. Was. Dat?? Echt had iemand die kunnen voorspellen? En dan heb ik het niet alleen over corona. Sinds de laatste post is er heel wat veranderd. Maar op de leuke nieuwtjes laat ik jullie nog even wachten. Eerst even over corona en de impact op ons leven en de boerderij.

17 maart 2020 - het nieuws van de lockdown. Toen is er bij vele mensen wat kortsluiting in de hersenen geweest, denk ik. Iedereen sloeg aan het hamsteren en dat hebben we aan de hoevewinkel gemerkt. We konden niet volgen! Sorteren, verpakken, verkopen en dat op repeat, heel de tijd. We verkochten op 5 dagen dezelfde hoeveelheid aardappelen als normaal gezien op 1,5 maand. De mensen hebben de boer terug ontdekt precies en daar kunnen we alleen maar blij om zijn! Korte Keten is de richting die Hendrik en ik nog meer op willen in de toekomst. In dat opzicht is heel deze crisis een zege voor ons geweest. 

Anderzijds hebben we natuurlijk ook tijdens die hele lockdown thuisgezeten met onze twee meisjes. Ik werkte toen nog 60% voor mijn werkgever, dat werd allemaal thuiswerk. Ik probeerde een heel strikt schema aan te houden zodat de meisjes hun structuur van school bleven behouden. ’s Ochtends deden we schoolwerk en knutselden we wat. Na het middageten deed Colette - GODZIJDANK - nog een middagdutje en speelde Eleanor flink alleen zodat ik al enkele uren kon thuiswerken. In de namiddag trokken we naar buiten, vaak naar de boerderij en na het avondeten nam Hendrik de zorg voor de meisjes over zodat ik terug verder kon werken. Aangezien ik op die manier maar 4-5u per dag kon werken, was ik meestal 6 dagen van de 7 bezig met mijn werk. Op lange termijn was dat onhoudbaar, de grens tussen privé en werk was weg. Als ik er nu op terugkijk weet ik nog altijd niet hoe we die periode zo goed zijn doorgekomen. 

De scholen die terug openden, zorgden voor wat rust in ons hoofd en brachten nieuwe energie.
En die energie was echt nodig, na de zomervakantie zaten er immers grote veranderingen aan te komen… en daar vertel ik jullie alles over in de volgende post. Tot snel!