Nell!
Geen boerderij zonder trouwe viervoeter.
Wij hebben Nell, een prachtige border collie van anderhalf. Iedereen is dol op haar. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Hendrik een werkhond zou kopen. Eentje die echt zou leven op de boerderij en dus niet bij ons thuis (wij wonen 50 meter van de boerderij).
Maar zo'n ieniemienie puppy kan je in putje winter toch onmogelijk op de boerderij laten slapen? Mama en de meisjes kregen dus hun zin en Nell nam haar intrek in onze berging. 'Tot als ze wat groter is', daarna gaat ze vast en zeker verhuizen naar de boerderij.
Ondertussen zijn we dus al meer dan een jaar verder en woont Nell nog altijd gezellig bij ons. Overdag mag ze mee naar de boerderij en als de werkdag erop zit, keert ze terug naar haar warme nestje.
Nooit gedacht dat ik een hondenliefhebber zou worden. Het grootste deel van mijn leven had ik schrik van zowat elke hond. Dat ik mijn angst overwonnen heb, is helemaal te danken aan Klaas. Hendriks eerste border collie. Ik stond niet te springen om een hond te nemen, maar hij drong erop aan en dus trokken we half België door om een border collie met stamboom (dat was om de één of andere reden toen belangrijk voor Hendrik) te kiezen.
In de auto legde Hendrik de spelregels uit: het zou ZIJN hond zijn, hij mocht dus kiezen. En hij zou absoluut een zwarte hond kiezen, bruin vond hij niet mooi.
Ok, ik hield dus mooi mijn mond. Zat wat onwennig tussen de puppy's en had natuurlijk al meteen een favoriet: de schattige bruine met stipjes op zijn poten.
Na 10 minuten te hebben gespeeld met de honden had Hendrik zijn keuze gemaakt. Je raadt het nooit: de schattige bruine met stipjes op zijn poten!
Tijdens de rit naar huis werd opnieuw duidelijk dat het zijn hond zou zijn, hij mocht dus ook de naam kiezen. Gezien de stamboom moest die dat jaar met een K beginnen. Mijn ontelbare suggesties (ik vind Ketchup nog steeds een tof idee) werden één voor één afgevoerd en uiteindelijk koos meneer voor Klaas. De allerliefste hond die je je maar kunt voorstellen!
Onze honden krijgen veel vrijheid en dat zorgt soms voor hilarische situaties. Klaas maakte graag zelf een wandeling. Mensen uit de buurt die hem tegenkwamen zeiden dan: 'Klaas, ga naar huis' en hij kwam terug thuis. Soms liep het ook wel eens anders. Je moet weten dat wij op een nogal beruchte straat wonen: de chaussée d'amour. Wanneer ze bellen om te zeggen dat je je hond in Club de Paris kan gaan halen, krijg je wel de slappe lach.
Twee jaar geleden moesten we plots afscheid nemen van Klaas. Hij had ergens in het veld vergif gevonden en opgegeten. Wij waren er allemaal het hart van in. Voor Hendrik was het alsof hij een vriend en collega kwijt was. Die hond was altijd bij hem.
Een tijdje later vonden we via een goede vriendin Nell. Een heel andere hond dan Klaas maar nog steeds ontzettend lief. Ook voor de meisjes. Ze kunnen goed samen spelen.
En Nell is gelukkig wat braver dan Klaas, zij blijft flink thuis. De kans dat we haar in Club de Paris moeten gaan halen, is dus heel wat kleiner.
Wij hebben Nell, een prachtige border collie van anderhalf. Iedereen is dol op haar. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Hendrik een werkhond zou kopen. Eentje die echt zou leven op de boerderij en dus niet bij ons thuis (wij wonen 50 meter van de boerderij).
Maar zo'n ieniemienie puppy kan je in putje winter toch onmogelijk op de boerderij laten slapen? Mama en de meisjes kregen dus hun zin en Nell nam haar intrek in onze berging. 'Tot als ze wat groter is', daarna gaat ze vast en zeker verhuizen naar de boerderij.
Ondertussen zijn we dus al meer dan een jaar verder en woont Nell nog altijd gezellig bij ons. Overdag mag ze mee naar de boerderij en als de werkdag erop zit, keert ze terug naar haar warme nestje.
Nooit gedacht dat ik een hondenliefhebber zou worden. Het grootste deel van mijn leven had ik schrik van zowat elke hond. Dat ik mijn angst overwonnen heb, is helemaal te danken aan Klaas. Hendriks eerste border collie. Ik stond niet te springen om een hond te nemen, maar hij drong erop aan en dus trokken we half België door om een border collie met stamboom (dat was om de één of andere reden toen belangrijk voor Hendrik) te kiezen.
In de auto legde Hendrik de spelregels uit: het zou ZIJN hond zijn, hij mocht dus kiezen. En hij zou absoluut een zwarte hond kiezen, bruin vond hij niet mooi.
Ok, ik hield dus mooi mijn mond. Zat wat onwennig tussen de puppy's en had natuurlijk al meteen een favoriet: de schattige bruine met stipjes op zijn poten.
Na 10 minuten te hebben gespeeld met de honden had Hendrik zijn keuze gemaakt. Je raadt het nooit: de schattige bruine met stipjes op zijn poten!
Tijdens de rit naar huis werd opnieuw duidelijk dat het zijn hond zou zijn, hij mocht dus ook de naam kiezen. Gezien de stamboom moest die dat jaar met een K beginnen. Mijn ontelbare suggesties (ik vind Ketchup nog steeds een tof idee) werden één voor één afgevoerd en uiteindelijk koos meneer voor Klaas. De allerliefste hond die je je maar kunt voorstellen!
Onze honden krijgen veel vrijheid en dat zorgt soms voor hilarische situaties. Klaas maakte graag zelf een wandeling. Mensen uit de buurt die hem tegenkwamen zeiden dan: 'Klaas, ga naar huis' en hij kwam terug thuis. Soms liep het ook wel eens anders. Je moet weten dat wij op een nogal beruchte straat wonen: de chaussée d'amour. Wanneer ze bellen om te zeggen dat je je hond in Club de Paris kan gaan halen, krijg je wel de slappe lach.
Twee jaar geleden moesten we plots afscheid nemen van Klaas. Hij had ergens in het veld vergif gevonden en opgegeten. Wij waren er allemaal het hart van in. Voor Hendrik was het alsof hij een vriend en collega kwijt was. Die hond was altijd bij hem.
Een tijdje later vonden we via een goede vriendin Nell. Een heel andere hond dan Klaas maar nog steeds ontzettend lief. Ook voor de meisjes. Ze kunnen goed samen spelen.
En Nell is gelukkig wat braver dan Klaas, zij blijft flink thuis. De kans dat we haar in Club de Paris moeten gaan halen, is dus heel wat kleiner.
Reacties
Een reactie posten