Tijd voor vakantie! - deel 1
Ook een boer heeft soms nood aan vakantie. En ook al moet ik extreem hard zagen om Hendrik overtuigd te krijgen, hij vindt het toch altijd leuk als we samen een paar dagen weg zijn.
Er zijn wel een aantal voorwaarden om hem mee te krijgen: in de zomer gaan we enkel met de auto weg, zodat hij steeds vroeger terug kan komen indien nodig. 5 dagen is het absolute maximum, langer kan hij de boerderij niet missen. En hij moet er kunnen rusten, een drukke stad is een no-go.
Met dit allemaal in gedachte ging ik aan de slag. Dit jaar kwam er nog een voorwaarde bij: het moest goedkoop zijn. Want, we moeten er niet onnozel over doen, de prijzen die je tegenwoordig krijgt voor de peren zijn om te huilen. Het zou dus niet verstandig zijn om het geld aan vensters en deuren buiten te smijten
Ok, dus, goedkoop... dan kwam ik al snel uit in Polen. Vrienden van ons zijn er heel enthousiast over en Hendrik spreekt de taal. 900km is de limiet die we per dag willen rijden. En zo begon de zoektocht dus. Ik zocht en zocht en kwam uit bij een kleine camping met chalets, midden in het bos, aan een meer een 20-tal km over de Duitse grens. Ideaal!
Reizen met 2 kinderen is een hele onderneming. Een halve volksverhuis, want ook al waren we maar 5 dagen weg, sommige dingen moet je toch sowieso meesleuren. Zwemgerief, strandspeelgoed, fietsje, step, potje (we zitten in volle potjestraining met Colette), ... de auto zat goed vol. Maar voor de rest maak ik me er eigenlijk niet zo druk in. Kinderen zijn flexibel en passen zich snel aan. Als we de rit naar daar heelhuids overleefden, zou het wel loslopen.
's Ochtends heel vroeg vertrokken in de hoop dat de meisjes nog zouden slapen in de auto... dat plan mislukte, maar gelukkig zijn ze allebei heel flink geweest. Met de nodige stops, veel koekjes en dvd's ging de rit heel vlot. Colette heeft dus sinds kort geen pamper meer, dat werd spannend onderweg. Maar ze deed het super!
Kort na de middag arriveerden we aan ons huisje en het eerste wat de meisjes (en Hendrik) wouden doen, was het water induiken. Dat hadden ze wel verdiend na zo'n lange rit.
Onze vakantie kon nu echt beginnen!
Wordt vervolgd...
Er zijn wel een aantal voorwaarden om hem mee te krijgen: in de zomer gaan we enkel met de auto weg, zodat hij steeds vroeger terug kan komen indien nodig. 5 dagen is het absolute maximum, langer kan hij de boerderij niet missen. En hij moet er kunnen rusten, een drukke stad is een no-go.
Met dit allemaal in gedachte ging ik aan de slag. Dit jaar kwam er nog een voorwaarde bij: het moest goedkoop zijn. Want, we moeten er niet onnozel over doen, de prijzen die je tegenwoordig krijgt voor de peren zijn om te huilen. Het zou dus niet verstandig zijn om het geld aan vensters en deuren buiten te smijten
Ok, dus, goedkoop... dan kwam ik al snel uit in Polen. Vrienden van ons zijn er heel enthousiast over en Hendrik spreekt de taal. 900km is de limiet die we per dag willen rijden. En zo begon de zoektocht dus. Ik zocht en zocht en kwam uit bij een kleine camping met chalets, midden in het bos, aan een meer een 20-tal km over de Duitse grens. Ideaal!
's Ochtends heel vroeg vertrokken in de hoop dat de meisjes nog zouden slapen in de auto... dat plan mislukte, maar gelukkig zijn ze allebei heel flink geweest. Met de nodige stops, veel koekjes en dvd's ging de rit heel vlot. Colette heeft dus sinds kort geen pamper meer, dat werd spannend onderweg. Maar ze deed het super!
Kort na de middag arriveerden we aan ons huisje en het eerste wat de meisjes (en Hendrik) wouden doen, was het water induiken. Dat hadden ze wel verdiend na zo'n lange rit.
Onze vakantie kon nu echt beginnen!
Wordt vervolgd...
Reacties
Een reactie posten